Zielonej
krainy nie szukajmy w dalekim Edenie.
Ona
w Nas jak serca miłość i w oczach płomienie.
Nie
czekajmy wiosny, by stąpać po krainie zielonej.
Ona
czasem splecionych rąk i radości upragnionej.
Szanuj
Jej walory całą duszą, kolory życia smakuj.
Nad
kropelką łezki i smutku, parasol ciepła rozpakuj.
Otul
ramieniem, co trąci uściskiem przyjaciela.
Uśmiechem
Ją witaj jakby zawsze była niedziela.
Nałogiem
zgubnym nie deptaj Jej progów umajonych.
Słuchaj
piękna harmonię w sercach spragnionych.
Czy
dwadzieścia, czy siedemdziesiąt wiosen Masz.
Piękną
swoją aurą, zieleń zaczarowaną krainie Dasz.
Tak
pojmowane życie krainy zielonej i zakochania.
Nie
będzie powodem: do bólu, żalu i szlochania.
Od
nas zależy czy kolory krainy zieleni się zmienią.
Czy
też palety barw szczęścia losy nasze odmienią.
Amadeusz ze Śląska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz