Wypoczynek

Zaszyłem się w głuszy, gdzie las i siedlisk kilka.

Wieczory jeszcze długie, słychać skowyt wilka.

Tylko blask i ciepło kominka strach zmniejsza.

Uśmiech echem się kłania chwila przyjemniejsza.

Jak dobrze i milutko przy pianinie nutek.

Grzaniec sprawia cuda, rozgania serca smutek.

Każdy z Panów swoją politykę żywo pielęgnuje.

Panie swój temat drążą, jedna szyje inna gotuje.

Stary zegar o godzinie zero zakukał wspaniale.

Towarzystwo cichnie, każdy opuszcza sale.

Jeszcze słychać na schodach głośnie człapanie.

Potem skrzypienie łoży i zawrotne chrapanie.

Za oknem kawał dnia, czy śniadanie przespałem?

Grzaniec bóle wygonił, ochoty do życia nabrałem.

Zostawili i dla mnie smakowite kąski na obrusie.

Tak tu cudnie, tak przyjemnie, ale nie w luksusie.

Czas na świeżość, co mrozem spowita dookoła.

Na tak długo, aż komórka na obiadek zawoła.

Resztki płotu i kikut muru z cegły historię kreśli.

Najstarsi na górce, młodzi do miasta odeszli.

Tylko śniegu biel i wierzby, malarza natchnienie.

Pod lasem sarny, pozostanie miłe wspomnienie.

Obiad już w progu zapach roznosi wspaniały.

Kapuśniak i mielony z pieczarką doskonały.

Po takim obiedzie piwko ukłoniło się złociste.

Panie galaretkę wolą i owoce południa soczyste.

Czaru krąg karciany przy kominku skupiony.

A po kolacji dzień będzie szczęściem spełniony.

Niwiska dnia. 16.02.2011

Amadeusz ze Śląska.